Efektem prac projektowych jest pomysł na zagospodarowanie otoczenia Dworku Jana Matejki w nawiązaniu do dawnego, historycznego układu z czasu świetności dworku, kiedy jego mieszkańcem był Jan Matejko z rodziną. W podróż po dawnych czasach można wybrać się, spacerując pomiędzy tablicami informacyjnymi naszego projektu, które opowiadają o dawnych właścicielach dworku – Hugonie Kołłątaju, rodzinie Kirchmayerów, Matejków. Tablice są bogato ilustrowane historycznymi zdjęciami. Wszystkie informacje zdobyto podczas przeprowadzania na szeroką skalę kwerendy historycznej. Co więcej, pracom towarzyszyły badania archeologiczne. Wyeksponowano zachowane relikty zabudowy, wcielając je w projekt parku.

Sukcesem jest połączenie stalową kładką parku wokół Dworku Matejki z parkiem Zalew Nowohuckim.

Od przekroczenia bram dworku wszystkie nawierzchnie zaprojektowane w parku są z naturalnych materiałów – podjazd z bruku kamiennego, płyty kamienne rozrzucone w trawniku, nawierzchnia mineralna, drewniana nawierzchnia kładki. To działa na zmysły spacerujących i sprawia, że park zachował swój naturalistyczny charakter.

Uporządkowano istniejącą zieleń, a w otoczeniu dworku zaprojektowano wielkoobszarowe rabaty. Analiza przyrodnicza wykonana na terenie parku pomogła zachować naturalnie występujące łąki kwietne, które będą koszone tylko okresowo, ciesząc oczy przechodniów i stanowiąc atrakcyjne miejsce życia dla owadów i małych ssaków. Zachowano bufor zieleni oddzielający teren parku od ogródków działkowych i od Dłubni.

W starej wierzbie przed dworkiem mieszka niewielka sowa, na wejściu do sadu z udziałem starych drzew owocowych pamiętających Matejkę, który został odtworzony, rośnie pomnik przyrody, a na drzewie weteranie znajdującym się nad Dłubnią znajduje się cenny, rzadki gatunek grzyba – soplówka. Park wokół Dworku Matejki skrywa na pewno jeszcze więcej tajemnic wartych odnalezienia.